วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มุ่งศึกษาบทบาทของอาเชียนในยุคหลังสงครามเย็น โดยพิจารณาการปรับตัวของอาเชียนให้ทันกับสถานการณ์ระหว่างประเทศที่เปลี่ยนแปลงไปผ่านการสร้างกลไกใหม่ 2 กลไก คือ การประชุมอาเชียนว่าด้วยความร่วมมือด้านการเมืองและความมั่นคงในภูมิภาคเอเชีย-แปซิฟิก (ASEAN Regional Forum: ARF) และเขตการค้าเสรีอาเชียน(ASEAN Free Trade Area: AFTA) เพื่อแสดงว่าอาเชียนยังคงธำรงอยู่และมีบทบาทสำคัญในฐานะองค์กรความร่วมมือระหว่างประเทศระดับภูมิภาคในยุคหลังสงครามเย็นโดยใช้แนวคิด"Neo-Liberal Institutionalism" เป็นกรอบในการอธิบาย สมมติฐานของการวิจัย คือ การปรับบตัวของอาเชียนโดยการปรับหรือสร้างกลไกความร่วมมือที่ส่งเสริมความร่วมมือระหว่างประเทศสมาชิกเป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้อาเชียนยังคงบทบาทในฐานะองค์กรความร่วมมือระหว่างประเทศระดับภูมิภาคต่อไปแม้ในบริบทของความเปลี่ยนแปลงในระบบระหว่างประเทศ ผลการศึกษาพบว่า อาเชียนสร้างและปรับกลไกความร่วมมือเพื่อให้สามารถตอบสนอง/รับมือกับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในบริบทระหว่างประเทศ ซึ่งส่งผลให้สามารถคงบทบาทในฐานะองค์กรความร่วมมือส่วนภูมิภาคที่มีประสิทธิภาพในยุคหลังสงครามเย็นต่อไปได้การปรับกลไกดังกล่าวเป็นผลมาจากการที่ประเทศสมาชิกมีความเห็นร่วมกันและยอมรับผลประโยชน์อันเกิดจากความร่วมือภายใต้กรอบอาเชียนว่า จะเอื้อผลประโยชน์ทั้งในทางเศรษฐกิจ การเมือง และความมั่นคงต่อตนและภูมิภาคมากกว่าการดำเนินการแต่โดยลำพังนอกจากนี้ อาเชียนยังเป็นองค์กรความร่วมมือส่วนภูมิภาคเพียงองค์กรเดียวในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่มีบทบาทสำคัญในการก่อให้เกิดความร่วมมือด้านความมั่นคงที่มีขอบเขตครอบคลุมเอเชีย-แปซิฟิกทั้งหมดด้วย ซึ่งหมายถึงการที่อาเชียนคงมีความชอบธรรมที่จะธำรงอยู่และทำหน้าที่องค์กรความร่วมมือส่วนภูมิภาคต่อไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น